Retreat.

NAPAKAMEMORABLE MO! at dahil dyan kailangan ko ng matulog. Bukas ang field trip ko at kapag may oras pa, o kaya sa Linggo. Magkukwento ko. Peksman! Mamatay ka man. :)

Mind my Business. Ü

Please wait while we attach the file(s) to your message.

Isang malayang paskilan sa kabila ng mapaglarong isipan ng batang katulad ko. Oo, bata. Tama yung nabasa mo.

4:51AM Hindi pa ko nagpapahinga. Sinasapian yata ako ng pampagising, kung kelan hindi ko na siya kailangan. Ang galing ng timing, tamang pampasakit ng ulo. Naisipan ko munang magsulat habang nagse-send ng file na hindi ko mawari kung mase-send ba. Masyado yata mabigat ang timbang. Kailangan pa ng konting hintay... Olats. Ayaw yata talaga. Bukas ulit susubukan. Tulog muna ko sa ngayon.

Mind my Business. Ü

Spell BUSY?

I'm really loaded with stuffs.

Mind my Business. Ü

Food Blogging?

credits to owner

Blog. Blog. Kikita rin kaya ako sa food blogging? Ano namang alam ko sa pagkain bukod sa kainin yun... Tsaka may iba nga pala kong balak para sa tinta ng ballpen ko, kahit hindi ko pa alam kung ano. I can't blog tonight. Internet connection became as stubborn as I am. Mana-mana lang nga sabi nila. Hindi pa rin ako tapos sa Greek Mythology compilation namin. Darn. I have a long way to go. Basta ako, balang araw hindi ko na papangarapin maging editor; nakakatamd manita. Nakaka.... Zzz.

Late Post
January 15, 2011 | 11:07PM

Mind my Business. Ü

Hush the rush.

Had been busy these past few nights, days, hours and minutes. Tiktok, it's 12AM. I only feel like it's 8PM. I have a lot of loads to do and to finish. I'm currently arranging our book for Greek Mythology but I can't finish it. The pages are still thin. And because Master Bob put a big influenced on his fool readers like me, I forced myself to finished the mock-up before the body itself. Well, I'm done with the cover but I'm not sure if my group mates will appreciate it as much as I do. Anyway, what matter is the body. I have no idea how to start editing those copy-paste biography of Gods. That's hard! Even though I thought that it wasn't. That's all for today, I have to deal with this works first.

I'm suffering in a cough+cold and husky voice. Aw.

Mind my Business. Ü

Peksman (mamatay ka man) Nagsisinungaling ako.

Sabi nga ni Steven Seagal kay Tommy Lee Jones sa Undersiege "We are all puppets serving the same masters."

First time. Sumubok ako ng ibang librong gawang Pinoy. Kapag kasi pumupunta ko ng bookstores at lumapit ako sa book shelf, isa lang ang pakay ko; ang libro ni Master. Tawagin na lang natin siya sa pangalang ginagamit niya sa pagkukubli ngayon, Bob Ong. Sa kanya ko natutong magtiyaga at magbasa ng librong hindi naman recquired basahin sa paaralan. Wala akong tiyaga dati (nasubukan ko na rin kasing patulan ang mga True Philippine Ghost Stoies, Precious Herat Romance, at iba pa) pero natuto ako ngayon na magmahal sa paggamit ko ng pagiging literado ko.

Balik sa first time..
Hindi naman sinasadya, dahil naghihikahos ako ngayon at walang planong bumili ng mga bagay-bagay na ayon lang sa luho ko. Kuntento na naman ako e.. dapat. Kaso yung kaibigan ko dinala ako sa bookstore, hindi ko alam na kasama yun sa plano. Ang usapan e sasamahan lang namin siya sa mall. Pagdating sa bookstore, naghiwalay kami. Pumunta siya sa pwesto kung saan niya kukunin ang bibilin niya. Ako, naiwang nakatunganga sa bookshelf. Tapos na siya at ako nandoon pa din.

"Anong gusto mo?" Nilapitan ako ng kaibigan, aba. Naghahamon yata 'to.
"Gusto ko ng libro, ibibili mo ba 'ko?" Pabiro yung sagot ko, promise. Pabiro.

Hindi ko alam kung anong espiritu ang lumapit sa'kin, sumakay naman ako sa tsubibo ng kalaro. Hanggang sa binitawan ko yung libro. Nagturo ako ng iba. (Bakit Baligtad Magbasa ng Libro Ang Mga Pilipino?) Ayaw niya nun. Gusto ko yun. Ang katwiran ko, nawala kasi yung ganun ko, winala. Hindi ko na ka'ko kumpleto yung libro ni Master. Ayaw niya nun. Nabasa na daw niya. Ang gusto pala niyang mangyari e bibili ako ng libro tapos ikukwento ko sa kaniya. Wow. Kwentong barbero baga. Balik sa unang librong hinawakan. Hinamon ulit ako.

"Gusto mo ba talaga yan?"
"Bibilin mo ba?"
"OO."
"Talaga? Promise?" Aba! Talo na yata ako.
"Oo nga."
"Talaga nga, promise?"
"Oo nga ang kulit. Ayaw mo di 'wag."
"Sabi na e, yung totoo nga kasi. Bibilin mo ba?"

Paulit-ulit. Ayoko kasing maniwalang bibilhin niya. Masyadong mahal ang libro. Isa pa, quits na kami nung Pasko. Hindi ako nanawa sa pakikipag-usapan. Huminto ang tsubibo at ako ang nahilo. Binili niya ang libro. Hindi naman matapos ang pasalamatan. Para kong batang bumaba ng tsubibo at isinakay sa carousel sa tuwa. Hindi lang halata.

Balik na ulit sa first time, promise. Eto na talaga.
Nung una, hindi ko maunawaan kung bakit andaming pinapasalamatan ni Eros. Artistahin. Natawa ko nung sinabi ng isang director ang "Humanda ka, Bob Ong!" kahit na hindi naman layunin nito ang patawanin ang mambabasa. Ilang pahina na rin bago pa man mapunta sa unang parte ng kwento. Nabitin nga lang ako kung bakit nagkaganoon. Sayang. Sana tinapos niya hanggang sa nagtatrabaho na siya. Mahilig pa naman ako sa non-fiction. Gusto ko palagi ng katotohanan. Nagbabasa naman ako ng nobela pero gusto ko yung isang basahan lang, nakakabitin kasi kapag hindi mo tinuloy.

Pagdating sa pangalawang parte, medyo bigo ako. Hindi sa pangit, pero hindi ako nagandahan. Hindi kasi yun ang inaasahan kong sirkulasyon ng libro. Siguro ay iba-iba lang talaga ang panlasa ng mambabasa. Depende sa takbo ng utak nito.

Pero sa kabuuan, okay naman! Nakatutuwa dahil ikinukumpara siya kay Bob Ong pero nakita ko ang seryosong mukha ni Eros Atalia nang ibang-iba sa pagseseryoso ni Bob. Kudos to you Mr. Eros S. Atalia!

70% GOOD. Keep it up.
Sa susunod, titikim ulit ako ng ibang libro. Ibang manunulat at ibang istilo. Pero hindi ko sila ibabagsak, hihilahin pababa, at i-endorso na huwag tangkilikin ang gawa nila.
I support Filipino authors!

Mind my Business. Ü

No classes!

No classes today due to our busy weekend last January 8 and 9. We had visitors in school from FAPE and Department of Education Certifiers. They are about to observe our school and if we can pass it, they will level up some facilities andwill give a scholarship for the upcoming freshmen students. Fortunately, my adviser told us that there is a big possibility that we can surpass their observation in our campus yesterday. We are all exhausted the whole weekend, especially the senior students. We really gave out our full effort to help the school and maintain it until Monday. That's why we're rewarded to have rest for one day.

Mind my Business. Ü

Three post in One day.

"Naniniwala akong walang manunulat na kahit isang beses sa buhay n'ya e hindi nagkasala ng panggagaya." - Bob Ong

"Naniniwala din ako." - Hyacinth Los Bañez

Buong post, postscript.

Nga pala, nakalimutan kong sabihin. Isa sa mga dahilan kung bakit ayoko munang magsulat (paminsan-minsan) ay dahil nagbabasa ko ng libro. Hindi lang libro ni Bob Ong, sinusubukan ko din tumikim ng ibang librong Pinoy paminsan-minsan. Pero hindi yon nakakatulong sa pagsusulat ko, hindi! Dahil ayokong makulong sa titulo at istilo ng mga librong binabasa ko. Mahirap umiwas, temptasyon 'yan eh. Mas nauna ko kasing ginawa yung pagbabasa, mas nauna ko rin yun gawing libangan. Ayoko na yun i-taken for granted pa. Sa huli, babalik at babalikan ko din yung mga yon. Pero hangga't kaya ko i-maintain 'to kasabay ng pagbabasa ko, edi ayos. Multitasking. :)

Mind my Business. Ü

Ang lalaking mukhang jejemon.

I can't help not to blog. I really missed blogging, even if I just said nothing.

BOB ONG: Bakit pa sila maghihiwalay kung magkakabalikan din sila? Para lang silang naggagaguhan.

VICE GANDA: Ay! Hindi hindi. Alangan namang magkabalikan sila ng sila pa? yun ang naggagaguhan!

Eto, ngayon ko lang 'to nalaman. Laganap na pala 'to sa text messages.
Kanina habang pauwi, may nakasabay akong dalawang medyo batang-matandang dalawang lalaki. Yung isa parang nasa 11-15 y/o pa lang. Siya yung bumangka sa kwentuhan na pinakikinggan ng kasama niyang walang mapagtiyagaang parang nasa 17-22 y/o. Magpapaliwanag muna ko para hindi ako maakusahang nakikinig sa kwentuhan ng iba: hindi talaga ko interesante dun sa kwento nung unang lalaking nabanggit ko, hindi ko lang talaga maiwasang hindi marinig yung pag-uusap nila dahil akala yata nila nasa magkabilang dulo sila ng pampublikong jeep. Balik sa kwento, tinanong nung unang lalaki yung kasama niya kung alam niya na daw ba yung tungkol sa message na yan. (yung naka "quote" sa itaas). Tapos nagkwento na siya.. hindi niya lang naipaliwanag ng sakto ang sinabi nung "Bob Ong" kuno sa quote na yan.. nainis ako. Nakakabanas. Hindi ko alam kung yung kwento o yung mukha niya yung nakakabanas. Pareho siguro. Pero nakakainis talaga isipin. Oo, dahil sa mga quotations na yan ako nahumaling at nagka-ideya siyasatin ang buhay ng taong tinitingala ko ngayon. Pero ako, inaamin ko nalulong ako sa paghanga sa mga love quotes ni Bob DAW.. pero ulit. Pero naghanap ako ng paraan na makilala siya ng lubusan. Binasa ko siya, ang buhay niya, at ang mga kwentong barbero niya. Pati yung mga nobela niya, hindi ko pinatawad. At naniniwala ako sa paniniwala na hindi siya madaming tao bagkus ISA... at paninindigan ko yung mga paniniwala kong 'yon. Hanggang sa makababa ako ng pampublikong jeep at sumakay sa isa pa.. nasa isip ko pa rin yung pambabara ni Vice Ganda na hindi ko alam kung sinong nagsimula. Dahil ang sabi nung unang lalaki, totoong naganap daw yung pangyayari sa quote. Aba! Kabitbahay niya yata si Master. Napangiti na lang ako. Sa kwento niya... at sa mukha niya. :)

Mind my Business. Ü

What's happening?

I've been busy for so long. Got too tired from schooling and can't even get the chance to touch this keyboard. I'm wakeful+exhausted. Today was like yesterday and Thursday... I stayed on school until 6:30PM or pass to deal about many things. On Monday, a visitor will come on my nearly Alma Mater. They will going to query about what and when. And the tit for tat: if we can pass that, they will give scholarships for incoming freshmen and maybe they will allot fund for more home rooms. :) Isn't it exciting and fun to help for your incoming future siblings?

"Do good deeds." - Gerry Chua

Mind my Business. Ü

Back to the street.

A forwarded message.
"It was one hell of a roller coaster ride, 2010. I loved the thrill. Special thanks to the people who made the ride unforgettable..."

Hey army, :) I loved the thrill! To all the greetings and personal message last night, thank you. You made me guys feel better and stronger. And I am so touched. Lets blast 2010 and forget about the trials and hardships. I am so new. Happy and alive. Come to me year of the metal rabbit!

Mind my Business. Ü